Hoe kan het toch dat het merendeel van ons mens het zo lastig vindt om hulp te vragen. Hulp vragen bij fysieke zaken, denk aan een verhuizing, lukt nog wel. Zodra het gaat om meer persoonlijke onderwerpen die bijvoorbeeld spelen in een werk of privé relatie, wordt het al moeilijker. We blijven lang "aanmodderen", ontwijken het onderwerp (of zelfs de persoon) en gaan vooral de communicatie uit de weg. We gaan uit contact wat de relatie niet ten goede komt. De aanleiding voor een dergelijke reactie kan enorm wisselend zijn.
Soms is de aanleiding een beslissing die je graag anders had gezien, soms is het een meningsverschil, soms zijn het meerdere kleine dingen die de relatie negatief beïnvloeden en soms kun je het niet eens benoemen maar botert het niet en heeft het grote invloed op jullie relatie. Wat de aanleiding ook is, de gemeenschappelijke deler in de ontstane situatie is dat het lastig is te communiceren over hetgeen er speelt. Er is een aantal keer geprobeerd erover te praten, alleen voelen jullie allebei dat je niet begrepen wordt en het jullie verder uit elkaar drijft. De stap naar hulp inschakelen voelt op zo'n moment als een hele grote.
Waarschijnlijk komt dit doordat er dan ineens meer emotionele zaken meespelen; schaamte, trots, onzekerheid, boosheid, angst en vergeet ons ego niet. We moeten toch in staat zijn onze problemen zelf op te lossen?!
Vaak is dat een oordeel over ons zelf, een innerlijke afwijzing. Je vraagt jezelf af waarom je niet in staat bent dit zelf op te lossen, terwijl je toch echt vindt dat je dit moet kunnen. Dat zijn allemaal negatieve gedachten, die je zelfbeeld niet ten goede komen. Wat als je hier anders naar durft te kijken?
Wat als je durft in te zien en uit te spreken dat hetgeen er speelt je dermate raakt dat je het niet los kan en wil laten. Het beïnvloedt je gemoedstoestand, welzijn en wellicht je leven zo erg dat je weigert het op te geven. Je wilt er alles aan gedaan hebben om tot een passende oplossing voor jullie allebei te komen en je wilt vooral voorkomen dat het uitloopt op een onhoudbare situatie.
In zo'n situatie kan mediation (of bemiddeling als je dat prettiger vindt klinken) een helpende hand reiken. Een mediator is neutraal, onpartijdig en heeft tot doel het gesprek tussen de gesprekspartners te leiden en vooral voor beide partijen duidelijkheid te creëren, emoties te bespreken en in kaart te brengen wat voor jullie allebei belangrijk is.
Is dat niet precies de hulp die je nodig hebt om tot een oplossing te komen?
Mocht jij in een dergelijke situatie zitten en de moedigste vraag durven te stellen, laat dan een berichtje achter zodat ik contact met je kan opnemen.
